AKCJA "ŻONKILE 2020"

"Najważniejsze jest życie, a jak jest życie, to najważniejsza jest wolność.
 Ale potem oddaje się życie za wolność
 i wtedy nie wiadomo, co jest najważniejsze."
                           Marek Edelman

Celem akcji "Żonkile" 

jest propagowanie wiedzy 

na temat powstania w getcie warszawskim.

Dlaczego akurat żokile przypinamy 

 19 kwietnia do ubrań?

Aby lepiej zrozumieć, co oznaczają żonkile 19.04, musimy cofnąć się do przeszłości.

 Wszystko zaczęło się od Marka Edelmana i to właśnie dzięki niemu żonkil stał się symbolem szacunku i pamięci.

Marek Edelman to bohater i ostatni przywódca Żydowskiej Organizacji Bojowej (ŻOB). 

Co roku, 19 kwietnia w rocznicę powstania w getcie składał on bukiet z żonkili pod Pomnikiem Bohaterów Getta na Muranowie. 

Wraz z nim przychodziło coraz więcej osób z żółtymi kwiatami.

Co ciekawe, w każdą rocznicę powstania Marek Edelman dostawał także żonkile od anonimowej osoby.


W jedną z rocznic doktor nie dostał  kwiatów, co nasunęło przypuszczenie, że ofiarodawca mógł umrzeć. 




Przyjęło się, że żonkile są symbolem pamięci o powstaniu w warszawskim getcie. 


 To właśnie dlatego żonkile 19.04 co roku rozdawane są przez tysiące wolontariuszy na ulicach, stając się symbolem zbiorowej pamięci. 

Wróćmy do powstania...

1940r. Niemcy ogrodzili murem część centrum Warszawy i stłoczyli tam prawie pół miliona Żydów ze stolicy i okolic.

 Uwięzieni w getcie umierali wskutek głodu, chorób, niewolniczej pracy i ginęli w egzekucjach.

 Latem 1942 r. została zorganizowana Wielka akcja likwidacyjna.

 Niemcy wywieźli z getta do ośrodka zagłady w Treblince prawie 300 tysięcy Żydów. 

Wśród tych, którzy pozostali, narodziła się idea zbrojnego oporu.

19 kwietnia 1943 r. dwa tysiące Niemców wkroczyło do getta, by je ostatecznie zlikwidować.

 Przeciwstawiło się im kilkuset młodych ludzi z konspiracyjnych Żydowskiej Organizacji Bojowej (ŻOB) i Żydowskiego Związku Wojskowego.

  

 Powstańcy wiedzieli, że nie mają szans wygrać z Niemcami, ani utrzymać się dłużej na swoich pozycjach.

 Ich celem było pokazanie światu, że Żydzi wciąż walczą, a Niemców można zranić.

 Chodziło o honorową śmierć i godność żydowskiego narodu.



Ambasadorzy akcji.

Ważnym źródłem wiedzy o powstaniu są spisane przez Hannę Krall w książce „Zdążyć przed Panem Bogiem” wspomnienia Marka Edelmana. Powstanie w getcie opisuje również książka „Rozmowy z katem” Kazimierza Moczarskiego, której bohaterem i rozmówcą jest Jürgen Stroop z SS.