IRENA SENDLEROWA

"Wychowana byłam w duchu, że obojętna jest sprawa religii, narodu, przynależności do jakiejś rasy - ważny jest człowiek"

Obruszyłaby się, gdyby nazwać ją bohaterką. 

Niech więc będzie społeczniczka. 

Uratowała 2,5 tys. żydowskich dzieci. 

Nie sama – zawsze to podkreślała.

 W czasie wojny i okupacji marzyła, aby mieć suche buty.

 Interesowała się polityką, historią

 i człowiekiem. 

Ur. 15 lutego 1910 w Warszawie, zm. 12 maja 2008.

Od wczesnego wieku miała kontakt ze swoimi żydowskimi rówieśnikami – już w wieku 7 lat potrafiła porozumiewać się w języku jidysz.

 Wstąpiła także do harcerstwa, gdzie poznała swojego przyszłego męża, Mieczysława Sendlera.

 Po zdaniu matury wyjechała do Warszawy, gdzie rozpoczęła studia prawnicze i pedagogiczne na Uniwersytecie Warszawskim.

Po utworzeniu getta na terenie Warszawy jesienią 1940 r. Irena Sendler była zdeterminowana, aby pomóc zamkniętym w nim ludziom. 




W celu dostania się do getta zdobyła przepustkę pielęgniarki.

Choć uratowała 2,5 tysiąca Żydów w czasie  wojny, jeszcze niedawno poza Polską i Izraelem mało kto o niej słyszał. 

Dzięki czwórce amerykańskich nastolatek 

Irena Sendlerowa znana jest dzisiaj także w 

Stanach Zjednoczonych.

W celu zachowania informacji o każdym wyprowadzonym dziecku Irena Sendlerowa spisywała jego imię i nazwisko (przybrane i metrykalne) oraz miejsce aktualnego zamieszkania na wąskich karteczkach bibuły, nazwanej po wojnie „Listą Sendlerowej”. 

Na początku przechowywała ją we własnym mieszkaniu. 20 października 1943 r., w dniu swoich imienin, została aresztowana przez gestapo i przewieziona na Pawiak. 

W chwili rewizji bibułka została schowana w rękawie jej przyjaciółki i łączniczki, Janiny Grabowskiej. 



Lekcja najważniejsza, miłości.
 "Dlaczego mama mnie oddała?" – pytały dzieci? "Bo cię kochała"  – odpowiadała Sendlerowa. 
Dla niej to matki były bohaterkami.



Sendler przez kilka tygodni była przesłuchiwana i torturowana.
 W ostatniej chwili, przed wywiezieniem w celu rozstrzelania, została uwolniona dzięki staraniom Marii Palester z „Żegoty” przez przekupionego gestapowca. 
Po powrocie z więzienia 
Sendlerowa odzyskała listę dzieci od Grabowskiej i zakopała ją w słoiku pod jabłonią w ogródku innej łączniczki, Jadwigi Piotrowskiej.






 Pytana o to, co najważniejsze, odpowiadała bez wahania: "Miłość, tolerancja i pokora".
 Z pokorą znosiła cierpienie.
 Z pokorą przyjmowała odznaczenia. 
Była pacyfistką, której kandydaturę dwukrotnie zgłoszono do Pokojowej Nagrody Nobla.

Została także odznaczona przez Prezydenta RP Orderem Orła Białego i Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.

 W 2007 r. Irena Sendler otrzymała również odznaczenie Orderu Uśmiechu i została Honorową Obywatelką Miasta Stołecznego Warszawa.

Irena Sendler zmarła 12 maja 2008 r. w Warszawie, w wieku 98 lat.

 Pogrzeb odbył się na Cmentarzu Powązkowskim 15 maja 2008 r.

 Do samego końca była osobą niezwykle skromną, nie chciała być nazywana bohaterką. 

Jak sama podkreślała wcielała tylko w życie nauki swojego ojca, który zawsze mawiał, iż trzeba wyciągnąć rękę w kierunku tonącego.